Het tikken van mijn tiksels is begonnen in mijn kamer in het hartje van Zandvoort en heb ik ruim duizend dagelijkse pages verzameld, waarin ik mijn "innerlijke" reis heb vastgelegd. Zoektocht naar mijn meisje, dat lang verstopt heeft gezeten. Het was een emotionele rollercoaster,, pijn, verdriet, blijdschap, teleurstelling, het kwam allemaal voorbij. In dankbaarheid lag de boventoon en dat zal altijd zo blijven. Ja ik ben enorm dankbaar voor wat was, is en nog komt, dankbaar voor het verleden, heden en toekomst. En ja ook voor de harde levenslessen die zich hebben laten zien.
Nu zit ik hier in mijn eigen atelier in Assendelft en het is vandaag zondag 18 september. Het is precies 3 jaar geleden dat ik opnieuw mijn boeltje heb gepakt en met een volgeladen auto vanuit Noord-Brabant naar Noord-Holland nieuwe toekomst gemoed ben gereden. Vanaf die dag ben ik vrijwel dagelijks in mijn toetsenbord geklommen. Het begon zo...
Lith, donderdag 18 september 2019 | De reis naar een ander leven, mijn leven...
06:06 uur | Het is nog vroeg, ik ben wakker, dit is de dag dat mijn eigen plek kan betrekken, alwaar ik eindelijk opnieuw kan beginnen en mijzelf mag én kan zijn. Bedenk mij hoe ik het allemaal ga doen vandaag. Aan de ene kant ben ik rustig en de andere ben ik exited en vind ik het spannend. Dit is de dag, een nieuwe start. Na even te zijn blijven liggen, stap ik er dan toch maar uit. Zoals mijn vaste ritueelontbijtje, 3 crackers pindakaas met een grote mok koffie, aangevuld met de dagelijkse vitaminen. Het momentje waar ik altijd de tijd voor neem en intens van kan genieten. Het wordt tijd om aan te kleden en mij klaar te maken voor de lange rit. De auto heb ik woensdag al volgeladen en staat klaar. Nog even de laatste persoonlijke spulletjes erin doen, wat te eten voor onderweg en gaan. Ik zeg mijn ex-zus vriendin gedag en vertrek. Navigatie ingesteld, lekkere muziek op en rijden maar naar Zandvoort. Het is rommelig druk onderweg en de rit is lang, toch kom ik op tijd aan. Ik ontmoet de verhuurster en ontvang van haar de sleutel. Yes, de key! De verhuurster laat mij nog even snel de ruimte zien, geeft wat aanwijzingen, vertrekt en daar sta ik dan.
Tijdens het uitladen van de auto, dacht ik "wat heb ik toch veel spullen". De studio stond helemaal vol...tja waar ga ik het allemaal laten? Ik kijk rond en het eerste wat ik dacht "Shit, het is echt heel klein, hoe ga ik dit doen!". Daarnaast besef ik dat ik het vanaf nu echt helemaal alleen mag gaan doen en even bekruipt mij de angst, hoe ga ik het allemaal fixen? Kan ik dit? Gaat mij het nu eindelijk lukken? Is het nu eindelijk mijn tijd? Wordt het lange wachten nu eindelijk beloond? Can I handle it? Kan ik de verantwoordelijkheid aan? Vind ik op tijd een baan? Ik voelde mij ineens onrustig en gestrest. Dacht, ok Maartje, adem diep in en adem uit. Vrij snel daarna kreeg ik een helder moment en besloot om alles even te laten om naar het strand te gaan om even uitwaaien, mijn koppie leegmaken.
Binnen no time stond ik daar, in het zand, kijkend naar de zee, tranen rollend over mijn wangen. Mijn gedachten dwaalden af naar mijn vader, pfff, wat miste ik hem! Ik heb geen idee hoe lang ik daar heb gestaan, wel dat ik het ineens heel warm kreeg en de kalmte terugkeerde in mijn lijf. Het voelde alsof er vleugels om mij heen werden geslagen en voelde een en al liefde. Realiseerde mij, dat ik niet meer alleen was, hij was daar, in de zee, heel dichtbij mij. Ik voelde blijdschap en dankbaarheid. Het onrustige en gestreste gevoel verdween en maakte plaats voor energie en mijn gedachten waren weer positief en optimistisch, zoals hij ook altijd is geweest. Waar maak ik mij druk om? Ik ben toch waar ik wil zijn? Spiritueel is hij toch bij mij? Ja het is klein, dus? Ik ben toch creatief? Denk toch in oplossingen en uitdagingen? En die pak ik toch altijd met beide handen aan? Wat sta ik hier dan nog! Ik besloot terug te gaan, mijn mouwen op te stropen en aan de slag te gaan. Met verstand op 0 ben ik de studio ingedoken, schoongemaakt, alle tassen, zakken en dozen gaan uitpakken en inruimen. De ongezellige ruimte veranderde naar een fijne warme plek met mijn persoonlijke spulletjes om mij heen. Het was nog niet compleet, het begin was er wel!
Wat was ik opgelucht. Nadat alles aan de kant was, ben ik het centrum ingelopen om boodschappen te gaan doen en kwam erachter dat alles wat ik nodig had vlakbij aanwezig was! Trots liep ik met mijn boodschappen naar huis, ja mijn huis met een mega strand in mijn achtertuin! Nou ja een studio van 12 m2, wel met eigen keukentje en een fijn balkon en op 5 minuten loop afstand, toch voelde als mijn huis. En wat voelde dat rijk, dat is met geen pen te beschrijven! Mijn koelkastje had ik letterlijk volgepropt en de kastjes gevuld met gezonde spullen, wilde immers vanaf de eerste dag goed voor mijzelf zorgen. Vervolgens heb ik een salade gemaakt met een vegaburger, waarna ik voldaan, met een net gezet kop thee even achterover kon hangen...op de bank. Daarna nog even onder de douche gesprongen en uitgevloerd naar bed.
Lieve Allemaal in het Universum, Wat ben ik toch dankbaar, zo dankbaar voor wat was, is en nog komt.
En zo is mijn reis begonnen met de zoektocht naar mijn verborgen innerlijke kind. Tijdens deze periode ontmoette ik al snel mijn tweelingziel en sindsdien is mijn leven volledig veranderd. Mijn droom is uitgekomen.
ⓒ 💖 M69RTJE | 18-09-2019
Comentarios