"Het is er, het hoort bij mij, het gaat nooit meer over..."
Migraine, een rode draad in mijn leven: "Het is er, het hoort bij mij, het gaat nooit meer over...", die woorden spoken eerlijk gezegd nog wel eens door mijn hoofd. En ik kan je wel zeggen dat ik de hoofdpijnen, de aanvallen zó vaak voor bij heb zien komen. Er zijn periodes geweest dat ik van een jaar, de helft van dat jaar plat lag in het donker. Geen licht, geen geluid, niets en niemand kon ik verdragen. Ik wilde rust en stilte en alleen zijn.
Er zijn zware periodes geweest die maakte dat ik het echt niet meer zag zitten. Die momenten heb ik wel gehad ja. Het contrast was ook zo groot. Van nature ben ik krachtig optimistisch en opgewekt blij ei dat één en al licht energie uitstraalt. En dat veranderde dan naar een slappe vaatdoek, een zielig hoopje mens die helemaal van de wereld was en die zich volledig afsloot van de buitenwereld. Mijn sprankelende legergroen kleurige kijkers veranderden in een zwarte lege blik, die door je heen keek en niets zag. Dat was mijn manier van overleven, dat was het wel voor mij, overleven.
Het is al als kind begonnen. Veelvuldige 3-daagse aanvallen met een combinatie van clusterhoofdpijn en éénzijdige migraine, altijd aan de rechterkant van mijn hoofd. Waarbij ik een enorme druk voelde achter mijn oogbol. Hoe erger de pijn werd, hoe meer druk. Je voelde ook dat mijn oogbol dan volledig onder spanning stond. Mijn gezicht zet zich dan helemaal op en zie je mijn rechteroog en de rechterzijde van mijn gezicht iets afhangen. Onder mijn ogen kleurt het dan blauw. De symptomen kun je vergelijken met een combinatie van pittige griep en verkoudheid. Snotterende neus, altijd rechter neusgat. Koortsachtig rillen, warm en koud wisselen elkaar voortdurend af, waarna je drijft in je bed en je, zo beroerd als je je dan voelt, je bed kan verschonen waar je op dat moment er de kracht niet voor hebt. Mijn darmen zijn dan ook volledig van slag. Eten boeit mij dan niet en dat is niks voor mij. En als ik mazzel heb, krijg ik er ook nog eens kotsbuien bij. Buien die maar blijven komen tot gal aan toe en je het idee krijgt dat als het zo doorgaat je maag er ook uit komt. Ondertussen heb je die zo vermoeiende pulserende zeurende pijn, die maar erger en erger wordt dat het begint te kloppen. Op een gegeven moment is je hoofd zo geïrriteerd dat je haarpijn krijgt. Het enige dat ik dan kon doen was liggen en het ondergaan. Natuurlijk wist ik dat de aanval over zou gaan, waarna ik weer een aantal dagen nodig had om te herstellen. Alleen weet je niet wanneer er weer een nieuwe aanval zich aan zou dienen en die gedachten maakten de aanvallen zwaar.
Het is niet te vergelijken met een stevige hoofdpijn, die je over het algemeen wel onder controle krijgt en anders lukte dat wel door 1-2 molletjes naar binnen te kiepen. Tijdens een migraine aanval kun je gewoonweg niets, niet lezen, ja uitzingen. Liggen, ogen dicht in het donker en stilte, that's it. Mij vroegere omgeving begreep er niets van en dat maakte het extra lastig. Er werd geen rekening mee gehouden. Niet aanstellen en gewoon doorgaan. Met als gevolg dat ik met een extra laag make-up gewoon mijn werk deed en ik al kotsend mijn werk weer kon gaan verlaten om vervolgens mij alsnog af te zonderen. De aanval verliep dan nog zwaarder en had ik nog meer pijn.
Ik heb veel gedaan en nee, niet geprobeerd, gedaan. Wat er mogelijk was pakte ik aan en onderging ik met de hoop dat het mij voorgoed zou verlossen. Van hormoon therapie, waarvoor ik wekelijks een halve dag kwijt was aan reistijd voor een injectie dat slechts 1 minuut in beslag nam, tot aan zware triptanen-injecties aan toe. Die waren toen nog nieuw en werden door een hoofdpijn-specialist in het ziekenhuis voorgeschreven. Die injecties waren naar en megaprijzig; de zorgverzekering vergoedde ze toen nog niet. Daarna stapte ik over op een pil variant, wel van een bepaald merk, de anderen werkte niet goed of gewoonweg niet. Deze zijn nog steeds de enigen die over het algemeen voor verlichting zorgen en ik kan functioneren. Dat is overigens niet altijd zo. Was ik blij met die pillen? Echt niet! Een troep is het. Een aantal dagen na de aanval liep ik vervolgens nog als een zombie rond en mocht ik ook nog eens bijkomen. Deze medicijnen maken dat het net is alsof je bent platgespoten met een verdovingscocktail.
Het zijn allemaal symptoombestrijders en ik ben juist van de oorzaak aanpakken en kijken of je iets handelbaar kan krijgen. Er wordt nog veel onderzoek gedaan, het is iets dat nog steeds niet onder controle is en onderschat word. En als je bedenkt dat veel mensen lijden aan pijn en dat dit een grootschalig maatschappelijk probleem is dat leidt tot hoog ziekteverzuim en sociale eenzaamheid.
Migraine is een chronische ziekte waaraan naar schatting op dit moment ongeveer 30.000 mannen en 123.000 vrouwen lijden , zodanig dat zij de huisarts consulteren. Daarnaast registreert de huisarts jaarlijks ongeveer 8.000 mannen en 28.000 vrouwen als nieuwe gevallen van migraine. BRON | RIVM
Dan hebben we het hier alleen over migraine. Het is ongelofelijk hoeveel mensen pijn lijden aan chronische fysieke pijnen en laten we de emotionele pijnen ook niet vergeten. Mijn migraine hoort bij mij. De aanvallen zijn er nog steeds, alleen is de hoedanigheid drastisch veranderd. Ik heb inzicht verkregen en aanpassingen gedaan in mijn dagelijks leven. Ik zie haar anders en ga anders met haar om. Ik weet waar ik nu sta waardoor ik beter in staat ben de pijn tegemoet te zien; met veerkracht, heelheid en overgave. Ik heb ook mijn zielsmissie in haar gevonden: heling. Zij heeft nu de hoofdrol en is datgene waar mijn aandacht naar toe gaat.
Voor de duidelijkheid; ik ben geen arts of ander medisch specialist. Wel ben ik een creatieve transformatie kunstenares en ervaringsdeskundige op het gebied van chronische fysieke pijn én emotionele pijn. Zo'n 25 jaar geleden ben ik mij gaan verdiepen in de fysieke gezondheidzorg en ik merkte al gauw dat daar mijn hart niet lag. Er miste iets. Ik voelde toen al dat er meer was, alleen kon ik mijn hand er nog niet op leggen. Op een gegeven moment viel het kwartje en ben mij gaan verdiepen in de verbinding tussen 💖ziel-lichaam-geest en er is toen een wereld voor mij open gegaan. Zo leergierig als ik ben heb ik op dit gebied vele boeken verslonden, cursussen en opleidingen gevolgd. En nog steeds, je raakt niet uitgeleerd, je blijft de eeuwige leerling; heerlijk! En iedere dag weer verwonder ik mij weer over de magie van het leven, waarin alles uit energie bestaat en met elkaar is verbonden. Je ogen openen, voelen en ervaren wat er niet is, is met geen pen te beschrijven. Ik ga voor een liefdevol, vreugdevol, (pijn) vrij, veilig en vreedzaam bestaan. Heling kan door in beweging te komen in datgene dat jij anders wilt in je leven. Van minder lijden, naar meer leven. Ik heb ontdekt wat je kunt doen waardoor en hoe pijn een andere plaats in kan gaan nemen in je leven en hoe je de hoofdrol weer aan jezelf kan geven. Als we nu samen daaraan gaan werken? Jij en ik? Alles wat je aandacht geeft groeit toch. Wat is jouw pijndossier? Of je nu migraine muts bent zoals ik of een andere chronische pijn of dat er emotionele pijnen een hoofdrol spelen in je leven. Samen kunnen we de rollen omdraaien. Ziel-lichaam-geest letterlijk en figuurlijk in beweging brengen door in actie te komen; het kan echt anders! Binnenkort gaan mijn healing cursussen stap voor stap de lucht in waarmee ik jou graag meeneem in mijn magische helende wereld waarin ik je help stappen te zetten naar een sprankelend ver-licht leven. De 1e is Uit je Pijn, Naar je HART die jou letterlijk en figuurlijk in beweging gaat zetten om de her-verbinding weer terug te vinden en de relatie met jou pijn gaat herontdekken. En misschien vind je wel een doel uit je pijn, zoals ik dat heb gevonden.
Van Verandering Naar Transformatie; ga je mee?!
Wil je hier meer van weten? Klik dan op de button. De 1e 26 deelnemers ontvangen ook nog een verrassing.
.
ⓒ 💖 M69RTJ3 | Maartje ten Bruggencate |
Comments